Horen, zien, ruiken, proeven
Blijf op de hoogte en volg Gerda en Maaike
13 Maart 2014 | Suriname, Alkmaar
Het weer is goed kunnen we nu wel zeggen, zelfs voor Surinaamse begrippen. Warmte, zon en iets verkoeling door de wind. Wat dat betreft hebben we geluk dat we heel dichtbij de rivier de Commewijne zitten die altijd wel wat verkoeling met zich meebrengt. De warmte en het gebrek aan regen betekent wel dat de watervoorraad slinkt en we dus zuinig om moeten gaan met het gebruiken van water. De korte droge periode, die duurt tot mei, is ingegaan.
De eerste vijf weken zijn voorbij en we zeggen regelmatig tegen elkaar dat we nog maar relatief weinig tijd hebben in Suriname. We willen nog zoveel doen en we moeten nog het grootste gedeelte van het onderzoek doen. Moet dat allemaal nog in die iets meer dan 7 weken? Ja en nee, want gelukkig hebben we na terugkomst in Nederland nog tijd om alle puntjes op de i te zetten. Maar vervelen is geen optie: P.
Het afstuderen vraagt om veel geduld. Het internet is niet altijd toegankelijk, de juiste informatie is niet zomaar gevonden en de wetgeving die we als basis voor ons onderzoek hebben is alleen maar beschikbaar in een conceptversie. De kwaliteitsstandaarden zijn bekent voor kinderhuizen, maar de specifieke inhoud zijn ze nog aan het bedenken. Hoewel dat mogelijk ook stil ligt vanwege onenigheid in de commissie die zich hiermee bezig houdt. Helaas hebben we afgelopen week nog ons plan van aanpak moeten aanpassen aangezien de deelvragen niet genoeg SPH relevant waren. Dit was wel een domper, maar inmiddels is hij aangepast en weer ter beoordeling opgestuurd. We verwachten dat we er wel gaan komen en willen nu zoveel mogelijk afhebben voordat Evelien, Miranda (eind maart) en Björn (begin april) komen. Dan willen we ook activiteiten kunnen ondernemen en de paasvakantie kunnen vieren.
Kinderen hebben allemaal een taak met corvee. Ze doen hun taak, maar als het kan raffelen ze het af. Na controle van één van de zusters kan dat betekenen dat ze weer helemaal opnieuw moeten beginnen. Met de kleinste jongens hebben we beide gewerkt op een looppad van het kinderhuis naar school. Daar moeten ze grassprietjes trekken. Nogal geestdodend werk een uur lang. Ze kwamen bij het schoonmaken van een stuk bij school nog een oud hek van gaas tegen. Verveling in combinatie met creativiteit betekende dat ze eensgezind zelfstandig het oude hek gingen herstellen. Er werd voor de verandering goed samen gewerkt, overlegd en iedereen droeg zijn steentje bij. Wat kan ons dan die grassprietjes nog schelen :P Zij hadden plezier, er werd gewerkt en het was relatief nuttig want zo kunnen de kinderen van de school die naast Sukh-Dhaam ligt, niet zomaar meer achterlangs bij de olijf- en bananenbomen komen.
Paramaribo city. Met behulp van heel veel mensen is het ons gelukt een trip te maken heen en weer naar Paramaribo. Aangezien het openbaar vervoer hier niet wordt aangegeven moet je op de hoogte zijn van de route en tijden van de bus of de Surinamers zelf om hulp vragen. Een opstaphalte voor de bus is er niet altijd, langs de weg gaan staan als de bus langs komt is voldoende, even zwaaien naar de chauffeur en hij neemt je mee, tenzij hij vol zit. Dan heb je pech en zal je op de volgende bus moeten wachten. Vaak een uur later. Onze bus ging vanaf Alkmaar naar Meerzorg. Vanaf Meerzorg rijdt er een pendelbus de grote brug over naar Paramaribo. We zijn maar uitgestapt waar iedereen uitstapte, want het was nog niet duidelijk waar het eindstation was. Na een bezoekje aan de Mac Donalds begonnen we op tijd met het zoeken naar de bus die ons terug zou brengen. Hier lopen, daar vragen, maar geen bus richting Meerzorg. Om 3 uur moesten we daar echt zijn, anders konden we niet meer terug naar Alkmaar. Oeps, we lopen een stapje harder en dan wijzen ze ons de weg naar een bootje. Dat kan ook, leuk zelfs! Vol vertrouwen stappen we in het bootje, maar de rivier schijnt behoorlijk onstuimig te zijn. Whaa… we worden nat van het water dat via de zijkant binnen komt. Zo hard schommelt het bootje. Hier en daar verschijnt er een glimlach bij onze medepassagiers. Bakra’s! We waren op tijd, gewoon roepen als je eruit wilt en de chauffeur trapt op de rem.
We worden nog steeds verrast door het Surinaamse leven. Het dierenrijk onder andere, een echte, grote, kakkerlak in de keuken ontdekken, als we moe terugkomen van een bezoek bij broeder en zuster of een mega spin zien oversteken vanuit de douche naar ons schoenenrekje. Met de nodige kreetjes en sprongen, gingen we ze te lijf. Met een mes, mokken, bezem, snijplank, pan, teiltje en kokend water komen we heel ver. Ook een stoel en bank zijn dan erg gemakkelijk, van boven zie je altijd meer toch? ;)
Ook het eten kan een keertje slikken zijn als je de kopjes, ogen en staart nog aan de visjes zie zitten. Peuzelen maar, verstand op nul en vooral niet vergeten te genieten. Na de eerste keer werden we zelfs blij als we ze weer zagen liggen op ons bord. Ondertussen hebben we ook Surinaamse patatjes gekregen, dat is een zeer aangename verrassing. Tussendoor koken we zelf, oer-Hollands uiteraard. Gebakken aardappeltjes, erwtjes en knakworsten bijvoorbeeld.
Het afgelopen weekend, waren wij weer aan de beurt om te werken. Maaike deze keer bij de meisjes en Gerda bij de jongens. De aanwezigheid van een zuster bij de jongens is toch wel heel interessant. Seinen, uitdagen en lachen, het lastige is dat ze veelal Hindi praten onderling waardoor we er weinig van kunnen volgen. Zondag was er een kinderdienst om 9 uur, dus werd ons gevraagd om half 7 aanwezig te zijn om de kinderen te wekken. Schattig om hen te zien slapen en verbaast ‘goedemorgen zuster’ te horen mompelen. Van half 1 tot half 3 mochten wij rusten om vervolgens weer paraat te staan. Een heerlijke geur kwam ons in het huisje al tegemoet. Bij het volgen van onze neus kwamen we broeder tegen die, op een geïmproviseerde BBQ, heerlijke kippenpootjes aan het braden was.
Dinsdag zijn we door de meisjes verrast met allerlei tekeningen. Ons huisje is gelijk helemaal opgefleurd! Er komen ook steeds meer verhalen los. Soms heel schrijnend, maar soms ook met hele toekomstplannen en gezellige verhalen. Trots komen ze ons ook een cijfer brengen (zo zeg je dat in het Surinaams), Na uren oefenen, de dag van de repetitie: ‘zuster weet u wat ik voor mijn dictee had?’ Nou? Een 9.0! Of een rekentoets, een 8.3! Dan zijn we zo trots en dankbaar, de kinderen zijn kanjers en onze inspanning heeft nut!
Vanmorgen zijn we op de fiets gestapt om er weer even helemaal uit te zijn. Dat was naar ons idee alweer veel te lang geleden. Richting Katwijk, een hobbelig zandweggetje helemaal door de natuur. Rust omringde ons, alleen de vogeltjes en een wegschietende hagedis maakten geluid. Prachtig! Dit werd een beetje verstoord door een auto met een Surinamer die nonchalant uit het raam hing en ons vroeg of we naar Katwijk gingen. Na een praatje bleek dat hij daar ook heen ging, een vrouwelijke blanke zat achter het stuur wat ons wat geruststelde. Aan het eind kwamen we bij de koffieplantage waar we werden uitgenodigd door de desbetreffende man om bij het huis te kijken en de bordjes te lezen. De rondleiding over de plantage laat nog even op zich wachten aangezien, wij Hollanders, vergeten waren geld mee te nemen. De gastvrijheid van de Surinamers kon hier wel tegenop en alsnog hebben we een uur gebruik mogen maken van een mooi plekje langs de rivier met een bakje koffie van eigen plantage. Hier willen we zeker nog naar terug, zonder enige aanleiding voor alertheid.
• In het Hindi is Koe: Moeh (gewoon het geluid dat de koe maakt)
Mhèh is dus: ………..
• De muskieten genieten erg van onze aanwezigheid hier in Suriname. Wij wat minder van hun aanwezigheid.
• Tip ter verkoeling: Knuffel een koelkast
• Verkouden kunnen worden is van alle tijd, alle landen en alle temperaturen.
• Wat is belangrijker een levende spin fotograferen of de spin dood maken? Twee verschillende mensen twee verschillende wensen.
• Ze vragen aan ons of we nog een moeder hebben, naar onze vader wordt niet gevraagd.
• Leuk als jullie post willen sturen maar helaas is de kans groot dat wij het dan niet meer zullen lezen. In broeders woorden: Post?! Pff dat duurt zoooo lang. Het gebeurt regelmatig dat de post en kaartjes voor stagiaires pas na hun verblijf binnen komen.
Bedankt allemaal voor de reacties en andere berichtjes uit Nederland!
De eerste vijf weken zijn voorbij en we zeggen regelmatig tegen elkaar dat we nog maar relatief weinig tijd hebben in Suriname. We willen nog zoveel doen en we moeten nog het grootste gedeelte van het onderzoek doen. Moet dat allemaal nog in die iets meer dan 7 weken? Ja en nee, want gelukkig hebben we na terugkomst in Nederland nog tijd om alle puntjes op de i te zetten. Maar vervelen is geen optie: P.
Het afstuderen vraagt om veel geduld. Het internet is niet altijd toegankelijk, de juiste informatie is niet zomaar gevonden en de wetgeving die we als basis voor ons onderzoek hebben is alleen maar beschikbaar in een conceptversie. De kwaliteitsstandaarden zijn bekent voor kinderhuizen, maar de specifieke inhoud zijn ze nog aan het bedenken. Hoewel dat mogelijk ook stil ligt vanwege onenigheid in de commissie die zich hiermee bezig houdt. Helaas hebben we afgelopen week nog ons plan van aanpak moeten aanpassen aangezien de deelvragen niet genoeg SPH relevant waren. Dit was wel een domper, maar inmiddels is hij aangepast en weer ter beoordeling opgestuurd. We verwachten dat we er wel gaan komen en willen nu zoveel mogelijk afhebben voordat Evelien, Miranda (eind maart) en Björn (begin april) komen. Dan willen we ook activiteiten kunnen ondernemen en de paasvakantie kunnen vieren.
Kinderen hebben allemaal een taak met corvee. Ze doen hun taak, maar als het kan raffelen ze het af. Na controle van één van de zusters kan dat betekenen dat ze weer helemaal opnieuw moeten beginnen. Met de kleinste jongens hebben we beide gewerkt op een looppad van het kinderhuis naar school. Daar moeten ze grassprietjes trekken. Nogal geestdodend werk een uur lang. Ze kwamen bij het schoonmaken van een stuk bij school nog een oud hek van gaas tegen. Verveling in combinatie met creativiteit betekende dat ze eensgezind zelfstandig het oude hek gingen herstellen. Er werd voor de verandering goed samen gewerkt, overlegd en iedereen droeg zijn steentje bij. Wat kan ons dan die grassprietjes nog schelen :P Zij hadden plezier, er werd gewerkt en het was relatief nuttig want zo kunnen de kinderen van de school die naast Sukh-Dhaam ligt, niet zomaar meer achterlangs bij de olijf- en bananenbomen komen.
Paramaribo city. Met behulp van heel veel mensen is het ons gelukt een trip te maken heen en weer naar Paramaribo. Aangezien het openbaar vervoer hier niet wordt aangegeven moet je op de hoogte zijn van de route en tijden van de bus of de Surinamers zelf om hulp vragen. Een opstaphalte voor de bus is er niet altijd, langs de weg gaan staan als de bus langs komt is voldoende, even zwaaien naar de chauffeur en hij neemt je mee, tenzij hij vol zit. Dan heb je pech en zal je op de volgende bus moeten wachten. Vaak een uur later. Onze bus ging vanaf Alkmaar naar Meerzorg. Vanaf Meerzorg rijdt er een pendelbus de grote brug over naar Paramaribo. We zijn maar uitgestapt waar iedereen uitstapte, want het was nog niet duidelijk waar het eindstation was. Na een bezoekje aan de Mac Donalds begonnen we op tijd met het zoeken naar de bus die ons terug zou brengen. Hier lopen, daar vragen, maar geen bus richting Meerzorg. Om 3 uur moesten we daar echt zijn, anders konden we niet meer terug naar Alkmaar. Oeps, we lopen een stapje harder en dan wijzen ze ons de weg naar een bootje. Dat kan ook, leuk zelfs! Vol vertrouwen stappen we in het bootje, maar de rivier schijnt behoorlijk onstuimig te zijn. Whaa… we worden nat van het water dat via de zijkant binnen komt. Zo hard schommelt het bootje. Hier en daar verschijnt er een glimlach bij onze medepassagiers. Bakra’s! We waren op tijd, gewoon roepen als je eruit wilt en de chauffeur trapt op de rem.
We worden nog steeds verrast door het Surinaamse leven. Het dierenrijk onder andere, een echte, grote, kakkerlak in de keuken ontdekken, als we moe terugkomen van een bezoek bij broeder en zuster of een mega spin zien oversteken vanuit de douche naar ons schoenenrekje. Met de nodige kreetjes en sprongen, gingen we ze te lijf. Met een mes, mokken, bezem, snijplank, pan, teiltje en kokend water komen we heel ver. Ook een stoel en bank zijn dan erg gemakkelijk, van boven zie je altijd meer toch? ;)
Ook het eten kan een keertje slikken zijn als je de kopjes, ogen en staart nog aan de visjes zie zitten. Peuzelen maar, verstand op nul en vooral niet vergeten te genieten. Na de eerste keer werden we zelfs blij als we ze weer zagen liggen op ons bord. Ondertussen hebben we ook Surinaamse patatjes gekregen, dat is een zeer aangename verrassing. Tussendoor koken we zelf, oer-Hollands uiteraard. Gebakken aardappeltjes, erwtjes en knakworsten bijvoorbeeld.
Het afgelopen weekend, waren wij weer aan de beurt om te werken. Maaike deze keer bij de meisjes en Gerda bij de jongens. De aanwezigheid van een zuster bij de jongens is toch wel heel interessant. Seinen, uitdagen en lachen, het lastige is dat ze veelal Hindi praten onderling waardoor we er weinig van kunnen volgen. Zondag was er een kinderdienst om 9 uur, dus werd ons gevraagd om half 7 aanwezig te zijn om de kinderen te wekken. Schattig om hen te zien slapen en verbaast ‘goedemorgen zuster’ te horen mompelen. Van half 1 tot half 3 mochten wij rusten om vervolgens weer paraat te staan. Een heerlijke geur kwam ons in het huisje al tegemoet. Bij het volgen van onze neus kwamen we broeder tegen die, op een geïmproviseerde BBQ, heerlijke kippenpootjes aan het braden was.
Dinsdag zijn we door de meisjes verrast met allerlei tekeningen. Ons huisje is gelijk helemaal opgefleurd! Er komen ook steeds meer verhalen los. Soms heel schrijnend, maar soms ook met hele toekomstplannen en gezellige verhalen. Trots komen ze ons ook een cijfer brengen (zo zeg je dat in het Surinaams), Na uren oefenen, de dag van de repetitie: ‘zuster weet u wat ik voor mijn dictee had?’ Nou? Een 9.0! Of een rekentoets, een 8.3! Dan zijn we zo trots en dankbaar, de kinderen zijn kanjers en onze inspanning heeft nut!
Vanmorgen zijn we op de fiets gestapt om er weer even helemaal uit te zijn. Dat was naar ons idee alweer veel te lang geleden. Richting Katwijk, een hobbelig zandweggetje helemaal door de natuur. Rust omringde ons, alleen de vogeltjes en een wegschietende hagedis maakten geluid. Prachtig! Dit werd een beetje verstoord door een auto met een Surinamer die nonchalant uit het raam hing en ons vroeg of we naar Katwijk gingen. Na een praatje bleek dat hij daar ook heen ging, een vrouwelijke blanke zat achter het stuur wat ons wat geruststelde. Aan het eind kwamen we bij de koffieplantage waar we werden uitgenodigd door de desbetreffende man om bij het huis te kijken en de bordjes te lezen. De rondleiding over de plantage laat nog even op zich wachten aangezien, wij Hollanders, vergeten waren geld mee te nemen. De gastvrijheid van de Surinamers kon hier wel tegenop en alsnog hebben we een uur gebruik mogen maken van een mooi plekje langs de rivier met een bakje koffie van eigen plantage. Hier willen we zeker nog naar terug, zonder enige aanleiding voor alertheid.
• In het Hindi is Koe: Moeh (gewoon het geluid dat de koe maakt)
Mhèh is dus: ………..
• De muskieten genieten erg van onze aanwezigheid hier in Suriname. Wij wat minder van hun aanwezigheid.
• Tip ter verkoeling: Knuffel een koelkast
• Verkouden kunnen worden is van alle tijd, alle landen en alle temperaturen.
• Wat is belangrijker een levende spin fotograferen of de spin dood maken? Twee verschillende mensen twee verschillende wensen.
• Ze vragen aan ons of we nog een moeder hebben, naar onze vader wordt niet gevraagd.
• Leuk als jullie post willen sturen maar helaas is de kans groot dat wij het dan niet meer zullen lezen. In broeders woorden: Post?! Pff dat duurt zoooo lang. Het gebeurt regelmatig dat de post en kaartjes voor stagiaires pas na hun verblijf binnen komen.
Bedankt allemaal voor de reacties en andere berichtjes uit Nederland!
-
13 Maart 2014 - 13:03
Petra:
Hallo Maaike en Gerda, erg leuk om jullie verslag weer te lezen. Als bjorn straks nog een mee moet nemen voor jullie last het dan maar weten, heel veel succes en plezier nog -
13 Maart 2014 - 13:06
Erna:
Ha,
Wat een verhalen! Heerlijk! alweer bijna halverwege. Geniet er nog van, inclusief spinnen want die zie je hier tenslotte niet!!! Heb ik net een kaartje vanmorgen op de bus gedaan, incl...??? Anders is het maar voor broeder en zuster of de kindertjes.
Erna -
13 Maart 2014 - 13:06
Erna:
Ha,
Wat een verhalen! Heerlijk! alweer bijna halverwege. Geniet er nog van, inclusief spinnen want die zie je hier tenslotte niet!!! Heb ik net een kaartje vanmorgen op de bus gedaan, incl...??? Anders is het maar voor broeder en zuster of de kindertjes.
Erna -
13 Maart 2014 - 13:34
Joke:
Hoi Gerda en Maaike
Super leuk die verhalen.
Geniet nog maar even met spinnen en zo, Gerda het scheelt dat jij dieren gewent bent -
13 Maart 2014 - 16:04
Anja:
Gerda, jij als dierenvriend loop toch niet weg voor een spin. Heerlijk om weer van alles te lezen. Zo te lezen genieten jullie volop. -
13 Maart 2014 - 18:57
Karen:
Wat een lang verhaal, maar ook duidelijk waar jullie mee bezig zijn, succes met jullie studie taak, en geniet van de beesten -
14 Maart 2014 - 00:54
Elize:
Hee Maaike en Gerda,
Ik heb weer genoten van jullie verhaal! :) Vooral toen ik las dat jullie nu maar een koelkast aan het knuffelen zijn voor verkoeling! Ik zie je al staan Maaike, hihi!
Hopelijk gaat het allemaal lukken met jullie onderzoek, maar gelukkig lees ik ook tussendoor dat jullie genieten van het land!
Veel liefs!X- -
14 Maart 2014 - 11:38
Marchien Weijs:
ZO leuk om te lezen hoe jullie als uber hollanders je te weten te redden in het mooie Suriname...De manier waarop jullie schrijven, maakt dat ik echt even bij jullie in het bootje zit, of achterop jullie fiets, leuk gedaan:-) -
14 Maart 2014 - 21:15
Tante Jannie:
Hallo gerda en maaike,
Wat een verhalen allemaal met al die beestjes en belevenissen ,maar ik eet liever bij je moeder geloof ik.
Verder nog succes met je onderzoek .
groetjes tante jannie -
15 Maart 2014 - 13:05
Willeke:
Zo te lezen vermaken jullie je prima. Heerlijk genieten daar in suriname en met regelmaat denken aan jullie school opdrachten ;) succes Bert en Willeke -
15 Maart 2014 - 17:08
MariskaJansen:
Hihi, wat herkenbaar dat verhaal over de spinnen en kakkerlakken! Ik zie mezelf ook al gillend in de rondte springen!
Erg leuk om weer te lezen wat jullie allemaal beleven daar! Lekker ondernemend ook!
Geniet er nog lekker van!
xx Maris -
01 April 2014 - 00:03
Marcel Tiemensma:
Ha Gerda en Maaike!
heel gaaf dat jullie dit allemaal meemaken! Ik heb een vraagje: voor de afd Sociale Studies maak ik een promotiefilmpje over jaar 2-4 sociale studies (voor 't Open Huis e.d.). Zijn jullie in staat om wat beelden te filmen over jullie afstudeerproject (de locatie, het werk e.d.). Ik zou dat in mijn montage goed kunnen gebruiken. Mocht dat lukken wil je me dan even een mailtje (mttiemensma@che.nl) sturen? Alvast bedankt en geniet van jullie avontuur!! Groet, Marcel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
