Vrijheid, blijheid en zusterschap

Ons verblijf hier in het mooie Suriname gaat nu echt opschieten, we leven al in week 8. De afgelopen tijd hebben we veel gewerkt aan ons onderzoek, aangezien de tijd gaat dringen. De interviews zijn nu op één na afgenomen en uitgewerkt. Ook de observaties zijn zo goed als klaar. Nu moeten die resultaten nog verwerkt worden in ons verslag en product. Zo voelen we ons bijna weer student.
Het weekend van 16 maart was er hier een nationale feestdag van de Hindoe’s, namelijk Holy Phagwa. Op zondag werden er soort van vrijheidsvuren ontstoken en op maandag zou er het kleurenfeest zijn. De kinderen waren dit weekend naar huis, dus wij hadden vrij. Wij wilden die maandag graag naar de stad om daar het kleurenfeest te zien. Dit begon om 12 uur, dus van te voren hebben we eerst een stadswandeling gemaakt. Cultureel Paramaribo is zo bij ons ook bekend geworden. De winkels zaten op deze feestdag dicht, dus zou het wel erg snel gaan als we geen tijd hadden genomen om heerlijk te genieten. Genieten van een grote kop luxe koffie met taart en als maaltijd de MacDonalds!! Smullen… als een kind zo blij
Pagwa betekent poeder, wat wel te merken was. In de palmentuin werd het feest onder andere gehouden. Wij stapten nieuwsgierig naar binnen. Na ongeveer 2 uur daar deel te zijn geweest van het feest, kwamen wij zeer kleurrijk naar buiten. Er werd in allerlei kleuren met poeder gegooid. Anderen hielpen ons wel om niet meer op te vallen door ons met allerlei kleuren te bestrooien. Roze, blauw, geel, oranje. Vast bang dat we ons anders zo eenzaam gingen voelen. Een groepje Chinezen in overall vond het ook erg bijzonder en vroeg of ze met ons op de foto mochten. Zijn we zo bijzonder? In ieder geval niet de enige blanken. Zo vroeg in de middag was het vooral een feest voor de blanken. Nu weten we hoeveel jonge, vooral vrouwen, blanken in Suriname verblijven. Wij blij dat we niet in de stad zitten! Aangezien wij terug moesten met de bus, moesten we op tijd weer terug. Op het busstation aangekomen, hebben we ons eerst flink moeten poetsen. Hier zagen we helemaal geen mensen meer met kleuren en zo de bus instappen werd niet door elke buschauffeur aangemoedigd. Het water was echter schaars, dus we zijn creatief geweest en waren redelijk toonbaar toen de bus kwam. Gelukkig nam hij ons mee. Bij thuiskomst begon opnieuw een boenfestijn, boenen en boenen. Tot op onze huid waren we gevlekt. Helaas moesten we tot de conclusie komen dat hier en daar gewoon wat blauw bleef zitten totdat het er afgesleten is. 
Wat wij ook eindelijk hebben meegemaakt, is de kokosnoten oogst. Al verschillende keren was ons beloofd dat wij kokosnoten zouden krijgen, het duurde ons echter bijna te lang. We hadden al besproken dat we anders zelf die boom wel in zouden gaan om ze eruit te gooien… Hoe dat zou zijn gelopen, is gissen. Op een middag na het corvee stonden broeder en de jongens naast ons huis met een ladder en met de houwer in de hand klom broeder naar boven. Plof, plof, daar kwamen de kokosnoten uit de boom. Ai, spannend.. Gerda stond erbij en zag er genoeg liggen, maar die werden niet gelijk opengemaakt. Het zou toch niet zo zijn dat ze meegenomen werden? Hele verhalen werden verteld over deze wonderboom, waarvan elk deel wel ergens voor werd gebruikt. Er verzamelde zich een steeds grotere groep en ja hoor, daar kwam de houwer ook in beeld. Dit moet Maaike ook mee maken, dus Maaike opgehaald en samen stonden we erbij toen de kokosnoot werd geslacht. Wij kregen warempel de eerste 2 aangeboden van broeder. Rietjes en fototoestel opgehaald en we konden beginnen. Eerst de melk opdrinken. Hmm.. de één wat zoeter dan de ander, maar het was al genieten om zo uit de noot te kunnen drinken. Toen die leeg was, konden we hem inleveren. Broeder hakte hem door midden, waarna we hem weer terug kregen. Inclusief een stukje van de buitenkant wat als lepel diende. Zo konden we de kokos eruit lepelen. Pure kokos uit de natuur! De oudere jongens waren er ook maar druk mee. Ze renden heen en weer om hem eerst schoon te maken, open te hakken, leeg te drinken (zonder rietje uiteraard, waardoor er nogal wat op hun kleren drupte), door midden te hakken en dan de kokos eruit te schrapen. Een heus kokosnotenfeest!!
We hebben ons huis opengesteld voor anderen. Onze gasten zijn helemaal uit Nederland hierheen gekomen om ons te bezoeken en vooral te genieten van Suriname. Wij willen ze graag aan het woord laten om hun (en onze) belevenissen te vertellen van de afgelopen dagen:
In de avond van dinsdag 25 maart landt ons (Evelien en Miranda) vliegtuig eindelijk op Surinaamse bodem. Vlak voor de landing zagen we al een prachtige zonsondergang, een bovenaanzicht van de Suriname rivier en de vele lichtjes van Paramaribo. De warmte en hoge luchtvochtigheid komt ons bij het uitstappen al direct tegemoet. In de aankomsthal werd ons geduld nog even op de proef gesteld, maar toen mochten we toch echt verder lopen. De piepende koffer van Miranda zorgde er wel voor dat we veel bekijks hadden, en ook Gerda en Maaike zagen ons al van ver aankomen. Omhelzingen volgden, en natuurlijk ook handen schudden met Broeder, die ons met de auto van het vliegveld kwam halen. Broeder trakteerde ons meteen al op markoesasap, chiller en bananenchips en nodigde ons na aankomst uit voor een bezoekje bij hem en zuster Sabitrie. Dat gaf ons al een beetje een beeld van de gastvrijheid van de Surinamers. Op woensdag werden we alweer op tijd wakker van het zingen van de kinderen in het kindertehuis. Het leek Gerda en Maaike een goed idee als we meteen in het ritme van de Surinaamse tijd zouden komen… dus geen geluier, en met de fiets op pad naar de koffieplantage in Katwijk. Daar werd ons het proces van koffiebonen tot koffie uitgelegd en zagen we de koffiebonen Robuusta en Mokka groeien. Langs de zandpaden door de plantage groeiden ook andere vruchten, zoals de zuurzak, grapefruit, bananen, cashew en pompelmoes. Zo’n rijpe pompelmoes leek ons alle vier wel wat, maar die hing helaas buiten ons bereik. Creativiteit hoort er echter bij in Suriname, en ja, op Eveliens rug kwam Gerda hoog genoeg om de vrucht te kunnen plukken.
De dag erna werd voor ons een dagje Paramaribo, waar we onder andere het presidentieel paleis, het regeringsbouw, vele monumenten en hulpvaardige Surinamers gezien en ontmoet hebben. Ook hebben we plannen gemaakt voor de laatste anderhalve week; we hopen dan in Paramaribo te overnachten. Gerda en Maaike bleven thuis om aan hun onderzoek te werken. Op vrijdag werden we nog meer ingewijd in het huidige leven van Gerda en Maaike. ’s Middags gingen we namelijk met hen mee naar huiswerkbegeleiding en corvee bij de kinderen van Sukh Dhaam. Dat viel bij ons en bij de kinderen wel in de smaak, maar of dat bij de zusters die dienst hadden ook zo was…?
Zoals jullie misschien wel tussen de regels door lezen hebben wij ons hier nog geen moment verveeld. Samen met Gerda en Maaike hebben we ook nog een prachtige fietstocht gemaakt aan de overkant van de Commewijne rivier bij Frederiksdorp, nadat we met een bootje de rivier overgestoken waren. We kwamen zelfs midden in de voorbereidingen voor een bruiloft terecht. Op een andere dag gingen we op bezoek bij een collega zuster, waar de teennagels van ons alle vier bijzonder mooi gelakt werden en waar wij heerlijk frisse kokos te drinken/eten kregen.
Groetjes, Miranda en Evelien
Zo hebben wij nu ook een klein beetje vakantie! Een hele drukte in ons huisje, maar gezellig om andere Nederlanders in huis te hebben vinden wij. Voor Gerda is het helemaal leuk om haar grote zus en vriendin hier alles te kunnen laten zien. Nog even genieten en dan weer hard aan de slag.
- Het is al een week heel mooi weer, met temperaturen van zeker 35 graden in de zon. Af en toe een buitje blijft erbij horen, wat we helemaal niet erg vinden.
- Als wij in de zon werken, wordt er ons verschillende malen aangeboden om in de schaduw te komen werken. Totdat er één van de jongens aangeeft: ‘Nee, zuster wil graag zwart worden!’
- Een matras kan ook dienst doen als heerlijke, zachte bank in de keuken!
- Ook de oudere kinderen maken steeds meer zelf contact met ons. Met een handstand, radslag of iets wat er op moet lijken, trekken ze zeker de aandacht.
- Wat een schattige jongetjes lopen er rond: ‘Gaat u naar het vliegveld? U moet hier blijven! Niet gaan! Ik hou van u hoor, ik meen het!’
- Een nieuw dier voor onze deur: een heuse, giftige slang. Hakkietjakkie, met een zwaai is de kop eraf.
- Maaike voert met veel emotie een gesprek met een papegaai. Wat betekent dit? Heeft iemand tips voor mij? (Gerda)
- We kregen hoog bezoek: de schrijver van ‘Hoe duur was de suiker’.
- Een herkenbaar geluid in Suriname komt van een insect, genaamd Sixiejoeroe. Gerda herhaalde het iets verkeerd, waarop onze gids de slappe lach kreeg. (Sexyjoeroe)
- Paniek: knalgele vlek van geknoei tijdens het eten in een witte rok. Groene zeep er op en zie daar, de vlek wordt rood. Suriname??
- Helaas zijn er nog geen kaarten of brieven aangekomen, maar wel een pakketje met heerlijke
snoepjes. Dankjewel!!
Geniet allemaal van de lente en het lenteweer!
Maaike en Gerda